Fterrë, botë midis malesh…

1.
Fterrë botë midis malesh
O ylberi që nuk kapesh,
Ç’ke një dritë përpara syve,
Si një dritë e perëndive
Qielli përpjetë kaluar,
Bukurinë ta ka pikuar,
Ndaj dhe ke burra të flaktë,
Djem të bukur dhe të arte,
Djem të bukur dhe të mençur,
Për historinë janë gjendur.
2.
Fterrë moj pika e besës,
Shkëmbi me mjaltë i bletës,
Pesë mehallat në gryka,
Si pesë kupa të florinjta.
Zallet në varrenë e bardhë,
Kanë burime të kristaltë,
Aty shpirti gjen shërimet,
Aty dashuritë rriten,
3.
Të gjithë vashat vitore,
Porsi hënëza qiellore,
Nuse për të nusëruar,
Viset për të zbukuruar.
Vashëza trëndafilishte,
Yjeve u bëjnë zgjime,
E zgjuajnë yjet nga ëndrrat,
Në trëndafil, i kthejnë gjembat
Zemra djemve u rrëmbejnë,
Marrin dhe në zogj i kthejnë,
4.
Fterrë moj si kupë argjendi,
Kush engjëll pranë të ndënji?
Mos është engjëll i miqësisë,
Që flet gjuhën e Perëndisë,
Që flet gjuhën e tërë zogje,
Ndaj dhe Zoti zbret për shlodhje,
Këtu i gjalli s’ka vdekje,
Dhe i vdekuri s’pranon tretje.
5.
Fterrë jastëk i poetit,
Syr’ i bukur karshi detit,
Tek ti s’mbaron vjershërimi,
Se ka shtrojenë bilbili.
Ndaj këtu lista gjethojnë,
Edhe burrat flakërojnë,
Këtu gërxhet gjerdanohen,
Këtu mjegullat largohen,
Këtu s’pranon vendi hije,
Se syr’i Diellit bie.
6.
Fterrë zemër e miqësisë,
Ku është fjal’ e mençurisë,
Ku bie, e shfaq zambakun,
Ku kuvendimi shtron sharkun,
Urë e Labërisë së madhe,
Që lidh detinë me male,
Lidh Bregun me Labërinë,
Zemra kërkon gjakësi,
Gjaku gjakut i jep dorën,
Malet shkarkojnë dëborën.
7.
Vendi, këtu gjen gjuhën,
Këtu, ku puth buza buzën,
Këtu loti bëhet këngë,
Këtu guri peshon rëndë,
Këtu guri s’rrokulliset,
Por dhe shkëmbi nuk gremiset,
Se mali s’ka shkarë kurrë,
Këtu nuk bie furtunë,
Se flitet gjuhë e shqipes,
Flamuri lart valëvitet.
8.
Këtu zogu përplas krahët,
Këtu vrapin, mbajnë valët,
Këtu shkëmbi, të jep dorën,
Këtu mali të ul kokën,
Këtu erërat vijnë e kthehen,
Këtu vetë burimet dehen,
Këtu zbardhon, bardhësia,
Këtu rri zgjuar liria,
Këtu zbret e shlodhet Dielli,
Këtu e shtrin shpirtin Qielli.
9.
Këtu, dhëndurë dhe nuse,
Mbjellin edhe mbledhin lule,
Këtu rrojnë që të gjithë,
Shkulin net e mbjellin ditë.
Këtu foshnjën e rrit vesa,
Pleqërinë e mban shpresa,
Këtu bota e do botën,
Këtu djali do babanë,
Këtu vëllai do vëllanë,
Nga motra kurrë s’janë ndarë.
10.
Këtu dihet ç’është Atdheu,
Që kur ishte Skënderbeu,
Këtu është shkolluar jeta ,
Kur Prizren i lidhi besa,
Këtu u firmos me dorë,
Për Smajl Qemalin Vlorë,
Këtu kënga ishte marrë,
Që kur ka lerë lab’ i parë,
Këtu dhe dyfeku krisi,
Kur liria rrugën nisi,
Këtu pati djersë dhe punë,
Lulëzimi s’u tha kurrë,
Këtu ish demokracia,
Që kur ka qenë Labëria.
11
Këtu hëna i lan faqet,
Kur mëngjesi vjen dhe hapet,
Po të ish Noli në Fterrë,
S’do ta kish lënë Atdhenë,
Se këtu ra dhe trumbeta,
Kur dha kushtrimin Gjoleka.
12.
Këtu flet gjuha e zemrës,
Me fjalë të ëmbël të këngës,
Siç i flet dhe miku mikut,
Siç i flet trimi fisnikut,
Ky është zër’ i bashkësisë,
Dashuria e kombësisë,
Kjo është jetë e jetuar,
E ardhmja e pambaruar,
Ndaj të gjithë, të gjithë tokë,
Gëzuar, o miq fteriotë,
Gëzuar për vit e mot!

Lefter ÇIPA
Fterrë, më 28 gusht 2004.
(në festën e Fterrës)